Louvre Müzesi:
Paris
gezimizin en önemli duraklarından biri. Paris'e adım attığımızda ilk
durağımız meşhur Champs-Élysées oldu. Zafer Takı bir ucunda, Louvre Müzesi diğer ucunda yer alıyor. Otelimiz (Kléber Otel)
Zafer Takı'na çok yakındı. Bu avantajımızdan yararlanarak
müzeye yürüyerek gitmeyi tercih ettik. Champs-Élysées'de yürürken
İstanbul’da yer alan Bağdat Caddesi'nin ne kadar dar olduğunu anladım.
Uzun bir yürüyüş sonrası (vitrinlerden kendimi alamadığımdan)
müzenin önündeki parkta biraz mola verdik. Parkın zemini müzenin
girişene kadar kum.



Gitmeden önce araştırma yaptığım
sitelerde “çok sıra beklersiniz, erken gidin” gibi uyarılar
vardı. Deli gibi olmasa da yaklaşık 30 dakika sıra bekledik.
Pramitlerin orda beklediğiniz sıra, içeri girebilmek için
güvenlik kontrol sırası. Sıraların ardı arkası kesilmedi. Kişi
başı 10 Euro olan biletleri içeri girip merdivenden indikten sonra
aldık. Ücretsiz olan müzedeki bölümlerin yer aldığı İngilizce
haritamızı da edindik. Artık tabana kuvvet dedik ve Mısır
döneminden başladık. Mona Lisa'yı görüp gezimizi
sonlandırdık. Müze çok büyük tam anlamıyla gezmeye kalkışsak
2-3 gün gerekirdi. Görmek istediğimiz yerleri belirleyip gezmemiz
bize zaman tasarrufu sağladı.
Paris’te ki kısa gezimizde Louvre
Müzesi'ni gezdiğimiz için kendimi şanslı hissediyorum. Her bölüm
yaşadığı çağın özelliklerine göre dizayn edilmişti. Eyfel
kadar görkemli ve görülmeye değer bir yer. Hedefim Paris'e her
gidişimde gezemediğim diğer bölümlerini gezmek.
Notre Dame Katedrali: Paris'te
gotik bir yapı
Katedral Seine nehri kıyısında.
Biz her yere yürüyerek gitmeyi tercih ettiğimizden gördüğümüz
caddelerin büyüsüyle hedefimize ulaştık. Katedral nehrin
üstündeki bir adacıkta yer alıyor. Yolumuzun üstünde olan dilek
köprüsünü gördüğümde çok şaşırdım. Böyle bir köprünün
varlığından haberim yoktu. Köprünün korkuluklarında
milyonlarca, rengarenk, çeşit çeşit kilitler asılıydı.
Üzerinde isimler ,dilekler yazılıydı. Ben böyle bir köprünün
varlığından haberdar olsaydım kilidimi alıp giderdim. Pembe bir
kalp kilide dokunamla elimde kalması bir oldu.

Notre Dame tam beklediğim gibi
görkemli yapısıyla karşımızdaydı. Victot Hugo'yu saygıyla
anmadan edemedim. 19. YY başlarında Paris şehir planlamacıları
katedralin bakımsızlığından ötürü katedrali yıktırmak
istemişler. Bu duruma dikkat çekmek isteyen Ünlü Fransız yazar
Victor Hugo Notre Dame’ın Kamburu romanını yazmış. Katedralin
kurtarılması için kampanya başlatılmasını sağlayarak
katedralin yenilenmesinde büyük rol oynamış. İçeriye
girebilemek için Louvre Müzesi'nden daha fazla, yaklaşık 1 saat
bekledik. İçeriye giriş ücretsiz. Eğer terasa çıkmak
isterseniz ayrı bir kuyruk var ve ücretli. Yorucu bir bekleyiş
sonunda içeri girebildik. İçerisi gotik tarzda yapılmış ve
devasa heykellerle bezenmişti. O kadar kalabalık gruplar halinde
içeri girdiğimiz halde sesten eser yoktu. Büyülendim ve
etkilendim. Terasına çıkmak için geç kalmıştık. Saat 18'de
kapılar kapanıyordu. Biz 17:30 gibi içeriden çıkabilmiştik.