Öyle büyük işler yaptığımda yok aslında, ingilizce kursuna gidiyorum haftada üç akşam. Diğer akşamlar ve hafta sonları ise dikiş dikiyorum. İngilizce benim için artık bir zorunluluk, daha da önemlisi öğrendikçe seviyorum, sevdikçe yeni şeyler öğrenmek için can atıyorum.
Dikiş olayına gelince, benim için bir terapi diyebiliriz. Elime kumaşlarımı, makasımı aldım mı özgür bir ruh haline bürünüyorum. Saatler sonra tamamiyle benim yaptığım bir şeyi ortaya çıkarmanın haklı mutluluğu yaşıyorum.
İnsanların başarısını kıskanmak ve burun kıvırmak yerine tek yapmanız gerek "kolay gelsin" demek.
kolay gelsin
YanıtlaSil