Bu kitabının bende arap saçına dönen bir hikayesi var. Yanlış hatırlamıyorsam üniversite yıllarımda , Suç ve Ceza'yı okudum. Dostoyevski hayranlığımda o kitap ile başladı. Daha sonra Karamazov Kardeşleri okumaya karar verdim. Gidip 2 cilt halinde satılan kitabı aldım. Daha okuyamadan bir arkadaşım bende kitabı istedi ben de kıramayıp verdim. Fakat kitap bana geri gelmedi. Bu durumda çok net bir karar almamı sağladı. Artık kimseye ödünç kitap vermeyecektim. Üstünden 10 seneden fazla zaman geçti. Ben o gün, bu gündür kimseye kitaplarımı vermem. Bana "Yasemin sen bitirdikten sonra ben de okuyayım bu kitabı " diyen biri çıkarsa, çok net bir şekilde kitaplarımı kimseyle paylaşmadığımı, fakat isterse onun için alabileceğimi söylerim.
Çok kitap okudum bu 10 yıl boyunca. Aklımın bir köşesine her zaman bu kitap vardı. Krakow'a gelmeden önce yeniden satın aldım Karamazov Kardeşler'i. Valizde ilk yerine alanlardan biri oldu kendisi. En sonunda geçen gün okumaya başladım. Ne gariptir ki kitabı elime her aldığımda, bu anıyı hatırlarım. Evet o ilk aldığım kitaba bitmeyen bir özlemim olduğu doğru.
Çok beğenmiştim ben bu kitabı, keyifle okuyasın..
YanıtlaSil