Gerçekten en sevdiğim renk olur kendisi. Morun her tonuna bayılırım. Bu nedenden ötürümü bilemem, her daim bir yerlerimi morartmadan duramıyorum.
Bu mor aşkından olsa gerek, 3 gün önce öyle bir çarptım ki bacağımı, kanamasına ramak kalmıştı, tabii benim de acıdan bayılmama. Çoğu morluklarımın nasıl oluştuğunu farkında bile olamıyorum. Öyle sakar Şakir de değilimdir. Fakat yerimde duramayan yapımdan ötürü, sakin sakin mi hareket edemiyorum, bilemedim açıkcası. Geçen gün ayağımın üstünü morartmıştım mesela. Onu da başardım ya pes diyorum kendime. Masa sandalye kapı ne bulsam çarpıyorum.
Şaka maka derken küçük bir tepecik oluştu bacağımda. Buzla masaj yaptım. Şişi indi lakin bitmeyen acısı baki kaldı.
Buna rağmen mor'u seviyorsun yani :) Iyi madem, çarp her yere :D
YanıtlaSilİşte sevgi böyle birşey :)
SilInsan sevdigi seyden kolay vazgecemezmis:) Gecmis olsun bu arada :)
YanıtlaSil