Yetişememe Sorunsalı
Şimdi azıcık ağlasam yeridir. Dün diktiğim çantaları fotoğraflamak için havanın aydınlanmasını bekliyordum. Dün tüm gün boyunca biri ışıkları kapatmış gibiydi. Gökyüzünün rengi kaçmıştı resmen. Bugün sabah dokuz gibi azıcık güneşi görünce, işte dedim ışığı gördüm. Görmem ile kaybetmen bir oldu iyi mi. Ben ütü yapana kadar ışık filan kalmadı ortalıkta. Kapandı tüm ışıklar üstüme. Ruhumu kararttı resmen. Oysa ki diktiğim tatlılıkları her yerde paylaşma hevesi ile doluydum. Zaten çamaşır makinesi ile başım dertte. Ona da çok sinirliyim. Ay hep negatif enerji yükle yükle bedenime nereye kadar. Şimdi hiçbir şey yokmuş, sanki gün ışığı penceremden içeri sızıyormuş, o kahrolası makine de çamaşırları sıkıyormuş gibi kahvemi yaptım onu yudumluyorum. Çantaları paylaşmanın hevesi bir başka bahara kaldı. Ben de sevgili Shakespeare'nin yazdığı güzel satırları paylaşıyım da resim kısmım boş kalmasın.
Bazen aksilikler üst üste gelebilir. Ama bu sizi pes ettirmesin. Çantaları da merak ediyorum bu arada:)
YanıtlaSilAslında bu yazı 2015 yılında yazılmıştı. Bugün eski yazılarımdaki yazım yanlışlarını gözden geçirirken günceleme yaptım. Sonra kaydet dediğimde yeni tarihli bir yazı olarak eklemiş bloga. Siz yorum yapmasaydınız farkında bile olmayacaktım. Muhtemelen o çantaların görsellerini çoktan sosyal medya hesaplarına eklemişimdir :)
Sil