Bende durumlar bu sizde nasıl?

Geçen hafta sonu bilardo masasıyla yakınlaşmamı saymazsak pek birşey yaptığım söylenemez. Gündelik işler peşinde koşuyorum. Ders, iş ve ev işlerinden oluşan bir üçgene sahibim. Bir o köşede soluk alıyorum, bir diğer köşede. Hava da dengesiz. Bi bahar gelemedi ki alıp kitabımı çimlere yayılayım.
Geçen hafta İzmir kargosuna yetiştirmek için bol bol makyaj çantası diktim. Onlar artık bir Nachnuch klasiği. Günde en az 3-4 saat çalışıyorum. Bazen 6 saati buluyor.  Oh ne güzel, günde en fazla 6 saat çalışmak mı, demeyin sakın.

Daha önce masa başı iş yaptığımdan (yedi yıllık bir bankacılık geçmişim var.) Bir çok kıyaslama yapabilirim bu konu hakkında.
Evet günde 8 saat bir masaya bağlı değilim. Lakin ne kadar ekmek o kadar köfte misali. Çalıştığım her dakika üretmek zorundayım. Yoksa 6  saat sonunda elinimde tuttuğum hiç bir ürün olmaz.
Evde olduğum için, insanlar devamlı" ohhh tüm gün evdesin ne güzel der" geçer. (Gel onu bir de sen bana sor. )
Al bu işi yap diyen birileri olmadığından, neyi nasıl daha iyi yaparım, ne geliştiririm diye devamlı araştırma yapmalıyım. (Örneğin, yeni kumaşlar almak için internette uzun vakitler geçirip, binlerce sayfayı tarıyorum.)
Ofiste herşeyi öylece bırakıp eve dönerdim. Fakat evde her gün atölyemi toplamak zorundayım. Ev 1+1 istersen toplama Yasemin. Etraf iğneden iplikten geçilmez.

Bu örnekler böyle uzar gider.

Ben en iyisi görselleri ekleyip, ders çalışmak için kaçıvereyim.

Paylaş: