Menfaat İlişkisi

Nasıl bozulduk bu kadar? Neden yardım kelimesinin karşılığını unutur olduk?  Bunları sorup duruyorum bu aralar kendime. Sonra çevremde karşılaştığım insanlara bakıyorum ve diyorum ki belki insanlık için halen bir umut vardır. Belki de dünya bizim ona lanet okuduğumuz kadar kötü bir yer değildir.

Hiç tanımadığınız birinden bir iş için yardım teklifi aldığınız oldu mu? Benim geçen haftalarda oldu. Twitter hesabımdan bana ulaşan biri, blogları ilgilendiren birkaç detayı paylaştı benimle. İlk önce "acaba karşılığında bir şey isteyecek mi?" diye düşündüm. Evet, belki yanlış bir düşünce ama aklımdan ilk geçen bu oldu. Aradan bir hafta geçti ve o kişi benden hiçbir şey istemedi. Gerçek bir yardım ile karşı karşıya kalmıştım. Ve bu beni çok mutlu etti.

Beynim neden "acaba " sorusunu sordurmuştu kendine?
Yaşadıklarımız, okuduklarımız, gördüklerimiz karşısında düşünce yapımızı kodluyoruz ve hayatımızı
ona göre şekillendiriyoruz.
İlkokul çağındaki çocuğa ilk öğretimiz, karşılıksız bir şey yapmasının saçma olduğu. Nasıl mı? Kızım/ oğlum sınıfı geç, sana tablet alacağım deniyor. Hop çocuk kodlarına yazıyor. Bir şey yaparsam, kesin bir karşılığı olmalı bu hayatta diyor.  O çocuklar büyüyor hayatına biri giriyor. Çocukluğundan gelen kodlar yüzünden ona sevgimi verirsem, karşılığında somut bir şeyler elde etmeliyim diyor. Bu aşamada nur topu gibi bir çıkar ilişkisi sahibi oluyorlar. Böylece hayatlarının her aşamasını maddi temellere dayalı bir menfaat ilişkisine çeviriyorlar.

Yardım etmek çok zor bir eylem değil. Hatta yardım ettiğinizde kendini iyi hissedersiniz. İçinizi garip bir huzur kaplar. İşte o hissi hiçbir şeyde bulamazsınız.

Kendimden birkaç örnek vermek istiyorum.
Radyo yayını yapmaya gönül vermiş bir arkadaşımın tüm yayınlarını dinleyip, yayını nasıl daha iyi yapabilir diye destek olmuştum. Çünkü bir işe gönül vermiş insanları desteklemek benim için çok önemli.
Zürih gezimin sonunda, cebimde kalan bileti, havaalanında bilet almak için bilet makinesiyle uğraşan tanımadığım bir İngilize vermiştim. Adamın şaşkınlığı ve bileti kabul ettikten sonraki mutluluğu beni de mutlu etmişti.
Arkadaşım evini taşırken burada kimsesi yoktu. Bir günümü ona ayırıp evini taşımıştık beraber. Aradan bir sene geçmesine rağmen yeri geldiğinde sen benim kahramanımsın diyor. Kimsenin zorluklarla tek başına mücadele etmemesi gerektiğine inandığım için o gün onunlaydım.
Geçen yaz bir arkadaşıma bisiklet sürmesini öğrettim. O yok olmayacak dedikçe peşinden koşup durdum. Gerçek anlamda koştum. Benim iki katım olmasına rağmen arkadan dengesini sağlayabilsin diye bisikleti tutmuştum. Hayır yapabilirsin dedim ve yaptı da. 1 hafta sonra bisiklet aldı ve tüm yaz birlikte pedalladık. Pedallarken birlikle bir şeyler yapabilmenin keyfine vardım.

Aslında her etkileşim bir menfaat içerir.
Benim menfaat ilişkimin temelinde mutlu hissetmek yatıyor. Çevremdeki insanları mutlu etmek, beni de mutlu ettiği için onlara yardım ediyorum.
Bu satırlardan sonra söz sizde.
Kendi kendinize sorun bakalım. Acaba sizin menfaat ilişkinizin temeli ne?

✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş: