Sil Baştan

Kahve Bahane yazılarımı camın önünde duran masamda, kahvemi yudumlarken yazıyorum genelde. Bugün de sil baştan adlı yazımı yazmak için geçtim masa başına. Görüş alanımda bir banka şubesi var. İç konsepti çalışma hayatımın hatırı sayılır zamanını geçirdiğim banka ile neredeyse aynı. Takım elbisesini giymiş, masasının başında saatlerce kalkmadan çalışan banka elemanına takılıyor bazen gözüm. O görüntü beni geçmişe götüren bir zaman kapsülü gibi adeta. Hayırdır Yasemin! "geçmişe özlem dolu bir yazı mı bu" diye düşünüyorsanız yanıldığınızı şimdiden söyleyeyim.

Hayatımın birçok zamanında, Şebnem Ferah'ın da söylediği gibi sil baştan başladım. Şu an yaşadığım zaman diliminde aldığım kararlardan biri de tam olarak bu tanıma uyuyor. Bana tamamen yabancı olan bir iş buldum ve part time çalışmaya karar verdim.

Sil baştan başlamak tanımı kimini oldukça korkutur. İnsanlar bulundukları rutin hayattan çıkmaya, konfor alanını terk etmeye pek yanaşmaz. Bunlara yanaşmadığı sürece, belki daha fazla keyif alacağı şeylerin keşfinden de mahrum kalır aslında. Bu satırlara en çok yakışan söz; "denemeden, neyin doğru olduğunu bilemezsin" sözü sanırım.

Çalışma hayatıma ilk olarak bir devlet kurumda sözleşmeli personel olarak başladım. Genel olarak keyfim yerindeydi. Memur hayatına insan çabuk alışıyor. Elektrik fatura tahsilatını yapıyordum. O zamanlar böyle otomatik ödeme ve banka sistemleri çok gelişmemişti. Son ödeme günlerinde, veznenin önünde metrelerce kuyruk olurdu. Bir hafta süren yoğunluktan sonra, üç hafta oldukça sakin geçiyordu. Hayatımda ilk defa çuvalla parayı orada gördüm mesela. Görmek güzel de o para senin olmayınca, sayması tam bir işkence.

İki yılın sonunda büyük bir market açılacağını duyup, başlarım böyle memurluk hayatına dedim ve açılacak markette muhasebe elemanı olarak çalışmak için cv gönderdim. Gel başla dediler. İstifa ettim. Lakin evdeki hesap çarşıya uymadı. Benden daha tecrübeli ve birazcıkta torpilli birini muhasebeye almaya karar verdiler başlamama günler kala. Seni kasiyer olarak alacağız dediler. Mis gibi memurluğu bırakıp, kasiyer olma fikri bünyeme ağır geldi. İlk iki, üç gün ağlayarak işe gittim. On saat bazen on iki saat çalışmak beni sarsmıştı. Ama pes etmedim. Birinci ayın sonunda kasa şefi, üçüncü ayda ise muhasebe departmanında bir masa sahibi oldum. Torpille işe aldıkları kız istifa edince, muhasebe departmanındaki tüm işler bana kaldı. Bir senenin sonunda neredeyse tek başıma bir market idare edebilecek bilgi birikimine ulaşmıştım. O işin en havalı kısmı ise paraları bankaya götürdüğüm zamanlardı. Filmlerde gördüğünüz para çantaları vardır ya, hani açınca içinde sıra sıra paralar olur. O çanta ile giderdim bankaya. Müdür bey, böyle zayıflık iyi değil, bir gün çantayı çalmak isterlerse senide kapıp götürürler, azıcık yemek ye derdi.

Markette ikinci yılımı doldururken ana merkezden bilgi işlem birimine geçiş yapmamı istediler. Gitmedim. Sonra bulunduğum şehirin bir ilçesine yeni bir mağaza açmaya karar verdiler. Oraya seni ikinci müdür yapalım dediler. Tam bunlar konuşulurken ben bir bankanın eleman aradığı duyumunu aldım. Başvuru yaptım. Mülakat İstanbul'da olacak dediler. Ben de mülakata gitmek için izin istedim. Tabii izin vermediler. Ben de istifa ettim. Herkes şok oldu. Resmen tırnaklarımla kazıdığım işimden istifa etmeme akıl sır erdiremediler.

Banka mülakatına gittim. Beni işe almazlarsa ne yapacağıma dair en ufak bir fikrim yoktu. Anneme artık geri dönmem ve İstanbul'da bir iş bulmaya çalışırım dedim. İki haftalık sancılı bekleyişin sonunda, banka hadi iyisin Yasemin seni seçtik dedi. Böylelikle yine vezne elemanı olarak en alt kadrodan işe başlamış oldum. Çok kısa sürede bireysel kredilere, oradan kredi operasyon birimine geçiş yaptım. Üç sene şubenin tozunu yalayıp yuttuktan sonra (şubedeki bazı sıkıntılardan dolayı) başlarım böyle işe dedim. İstifa ettim. Çıkış görüşmesine gittiğimde tüm sıkıntıları ve yapılan haksızlıkları açık açık anlattım. Biz size geri döneceğiz dediler ve iki gün sonra istifamı kabul etmediklerini yazdılar. Gelen mailde sizinle çalışmaya devam etmek istiyoruz, gel seni genel müdürlük bölümüne gönderelim dediler.  Bi havalı oldu. İtiraf etmeliyim. Şube müdürüne güzelce bir bye bye dedim ve genel müdürlük biriminde ticari krediler operasyon bölümüne geçtim.

Bankacılıkta geçen yedi senenin sonunda, sadece işi değil, evi ve ülkeyi de değiştirmeye karar verip yeniden istifa ettim. Zaten sonrasındaki hikayeyi biliyorsunuz.

Şimdi yeniden başlamak adına, diline yabancı olduğum bir ülkede, içimde biraz heyecan ve biraz kaygı ile ilk adımı atmak için saatleri sayıyorum. 

Sanırım tam bu noktada güzel dileklerinize ihtiyacım var.


✄----------------------------------------------------------------------

Paylaş: